Diabeł

Diabeł jest określany także jako Szatan lub demon. Jest to upadły anioł, który odwrócił się od Boga. Diabeł jest uskrzydloną postacią mającą rogi na głowie. Diabły płci żeńskiej mają skłonność do ciągłego odmładzania swego wyglądu. Istoty te są bardzo wytrzymałe i mają nadludzką siłę. Są w stanie słyszeć z bardzo daleka i widzieć ze znacznej odległości. Mogą także widzieć w nocy. Rozumieją i potrafią mówić każdym możliwym językiem. Diabły mają tak wielką moc, ze mogą zniszczyć kilkukrotnie średniej wielkości kraj. Istoty te są nieśmiertelne. Na diabły działa źle wszystko, co jest związane z Bogiem. Światło słoneczne osłabia te istoty.

Anioł

Anioł jest pośrednikiem pomiędzy człowiekiem, a Bogiem. Powstali oni wcześniej niż ludzie. Nie żenią się, ani nie wychodzą za mąż. Jest ich ogromna liczba. Nie należy ich wielbić. Anioły służą ludziom i ochraniają ich. Część z nich upadła i służy Szatanowi. Istoty te mieszkają w niebie. Mają także za zadanie spisywać dobre i złe uczynki ludzi.

Elf

Elfy lub quendi to bożki natury i płodności, przedstawiane jako bardzo smukli i niewysocy ludzie o niezwykłej piękności ze szpiczastymi uszami. Żyją w lasach, studniach, źródłach i pod ziemią. Są długowieczne, jeśli nieśmiertelne i posiadają niezwykłe magiczne umiejętności. Istnieją elfy światła i mroczne lub czarne elfy. Są także elfy półmroku i nocne elfy. Podobno nocą, o pełni księżyca można zobaczyć elfy tańczące na łąkach. Człowiek obserwujący je w tańcu zauważał po fakcie, że choć jemu wydawało się, że minęły godziny, w prawdziwym świecie minęły lata. Podobno elfice zwabiają mężczyzn aby tańczyć z nimi aż do ich śmierci. Stworzenia te są dość psotne, zsyłają choroby na ludzi i zwierzęta, oraz sprawiają, że śnią się koszmary. Podobno elfy ukazują się osobom tuż przed śmiercią, a z wyrazu ich twarzy można wyczytać czy śmierć będzie łagodna, czy też nie. Ponoć elfy mają pomagać lub wyręczać Świętego Mikołaja w rozdawaniu prezentów pod choinkę. Elfie włosy są koloru czarnego, srebrzystego lub blond. Wyróżnia je też piękny i melodyjny głos. Dobrze posługują się łukiem i mają bardzo dobrze rozwinięte zmysły. Elfy nigdy się nie starzeją. Stworzenie te mają własne języki - quenya i sindarin.

Dementor

Dementor to jeden z najobrzydliwszych i najokropniejszych stworów. Jest stworzeniem wysysającym duszę. Dementorzy mają humanoidalny kształt i osiągają wielkość do trzech metrów. Całe ich ,,ciało'' jest okryte czarnym, postrzępionym płaszczem, pozostawiającym odkryte jedynie ręce i ,,twarz''. Dementorzy nie mają oczu i ust, ale mają za to w ich miejscu otwór, który służy do wykonywania ,,pocałunku dementora'', czyli aktu wyssania duszy z ciała ofiary. Dementorzy unoszą się nad ziemią, ponieważ nie mają nóg. Dementorzy, jak zostało wcześniej wspomniane, są ślepi, a swoje ofiary odszukują poprzez wykrywanie w pobliżu pozytywnych uczuć, którymi się żywią. Dementorzy wysysają z człowieka wszelkie dobre wspomnienia, pozostawiając tylko te najgorsze. Stałe przebywanie w pobliżu dementorów może skutkować trwałą zmianą osobowości oraz psychiki. Jedną z najskuteczniejszych metod walki z dementorem jest użycie Zaklęcia Patronusa. Patronus, jako emanacja dobra i skumulowanych pozytywnych uczuć, jest w stanie przeciwstawić się dementorowi, o ile osoba wykonująca jest na tyle silna, by przezwyciężyć swój lęk, strach i słabości. 

Wróżka

Wróżka to istota mająca moc czynienia czarów. Stworzonka te posiadają skrzydła, dzięki którym mogą fruwać z nadludzką prędkością. Są posiadaczkami pyłu, który może zmieniać ludzką świadomość. Potrafią stać się one niewidzialne, mają zdolność projekcji astralnych, mogą używać siły zmiany oraz projekcji mocy. Wróżki można zobaczyć przy odpowiedniej kombinacji zaklęć, lub gdy same chcą się pokazać. Aby przywołać wróżkę można także spróbować następującego zaklęcia:

W tym czasie pomiędzy tą godzinę w nocy,

Wołamy tu do świętej mocy

We trzy razem i osobno stoimy

Niewidoczne na rozkaz widzimy

Niewinnie szukamy wśród kręgu nieba

I znajdujemy oczy, którym magii potrzeba.

Działa ono jednak tylko wtedy, gdy wypowiadają je trzy osoby i tylko w gwieździstą noc przy świecach.

Smok Szwedzki Krótkopyski

Jest to średniej wielkości smok o srebrnoszarej łusce, choć spotyka się osobniki czarnobrązowe z jaśniejszym brzuchem. Smok ma krótką, grubą szyję, róg na pysku, i silne błoniaste skrzydła. Stworzenie zieje niebieskim ogniem. Zamieszkuje trudnodostępne tereny górzyste.

Sfinks

Egipski sfinks jest przedstawiany jako lew z ludzką głową, w Grecji jako stworzenie z głową i piersiami kobiety, ciele lwa, orlich skrzydłach i wężowym ogonem zakończonym gadzim łbem. Sfinks zadaje zagadki, ten kto nie odpowie zostaje zrzucony w przepaść, ten, kto poda błędną odpowiedź zostaje pożarty przez stworzenie. Sfinksy często pilnują różnych skrywek, skarbów. Mogą być niebezpieczne, jeśli coś zagraża temu, czego pilnują.

Trójgłowy Pies

Trójgłowe psy to najgroźniejsze ze wszystkich ras psów. Mają trzy głowy i są ogromnych rozmiarów. Kiedy zagra się na jakimś instrumencie, pies zasypia. Stworzenie nadaje się jako strażnik wejść. Najsłynniejszym przedstawicielem tej rasy jest bez wątpienia Cerber strzegący wrót Hadesu.

Qilin

Qilin to stworzenie przedstawiane z głową smoka, porożem jelenia, kopytami wołu, łuskami ryby i ogonem lwa. Ponoć każdy człowiek widzi qilina inaczej. Qilina można spotkać tam, gdzie żyją ludzie uczciwi i panuje harmonia. Stworzenie jest dość przerażające, ale zagrożeniem jest tylko dla grzeszników. Jest to spokojne stworzenie, które nie krzywdzi nikogo, kto na to nie zasługuje.

Feniks

Feniks to ptak wielkości indyka o złocistych piórach. Pieśń feniksa opisywana jest jako nieziemska i budząca dreszcze. Bardzo trudno go oswoić. Feniks zakłada gniazda na szczytach gór. Może żyć wiecznie, ponieważ kiedy jest już w podeszłym wieku, staje w płomieniach, a następnie odradza się z popiołów jako pisklę. Ptaki te są bardzo łagodne i niezwykle związane ze swoimi właścicielami. Stworzenia potrafią znikać i pojawiać się w dowolnym, innym miejscu. Łzy tych ptaków uleczają. Pieść feniksa dodaje odwagi ludziom o czystych sercach, zaś u ludzi o sercach nieczystych zasiewa strach. Są bardzo silne, potrafią podnieść człowieka.

Pegaz

Pegaz to uskrzydlony koń. Stworzenie jest w stanie uzdrowić człowieka, nawet śmiertelnie chorego. Są bardzo szybkie i poruszają się bardzo cicho. Ponoć pojawiają się na łąkach wśród lasów i przy jeziorach. Skrzydła pegaza mogą mieć mierzyć prawie cztery metry. Stworzenia mają duże oczy, bujną grzywę i muskularne łopatki. Pegazy mają białą sierść, spotyka się też czarne osobniki. Jest wysoki na około sto pięćdziesiąt centymetrów. Są one bardzo przyjacielskie, łagodne i godne zaufania. Rzadko darzą zaufaniem więcej niż jedną osobę. Są wrażliwe lecz bardzo wytrzymałe.

Jednorożec

Uważa się, że jednorożec to jedyne stworzenie mające odwagę walczyć ze słoniem. Stworzenie to jest koniem posiadającym róg wyrastający z czoła. Jednorożce opisywane są jako dzikie, okrutne i nie potrafiące się kontrolować. Jednak gdy na swej drodze spotkają dziewicę, łagodnieją, pozwalają się jej głaskać, a nawet ujeżdżać. Rogi jednorożców mają neutralizować wszelkiego rodzaju trucizny. Sproszkowane rogi jednorożca miały leczyć epilepsję, gorączkę i bóle żołądka.

Oszołomostrach

Oszołomostrach to gigantycznych rozmiarów smok. Należy do wodnej klasy. Smok posiada długie, podłużne ciało, ozdobione po bokach kulistym wachlarzem. Na jego grzbiecie znajdują się pionowe płyty przypominające kolce. Smok posiada skrzydła, ale nie umożliwiają mu latania. Stworzenie ma w stosunku do ciała dość małą głowę, ozdobioną kłami. Ciało smoka ma kolor biały, czasem szary z czerwonymi fragmentami. Smoki te żyją w oceanach. Żywią się one praktycznie wszystkim, w szczególności mięsem i rybami. Oszołomostrach potrafi kontrolować większość smoków, nie licząc młodych. Smok jest dość łagodny i ufny, atakuje tylko w obliczu zagrożenia. Jest bardzo opiekuńczy w stosunku do kontrolowanych przez niego smoków. Smok ten potrafi przetrwać w arktycznych warunkach. Potrafi bardzo dobrze pływać. Smok posiada wole, w którym przechowuje wodę. Gdy zajdzie potrzeba wystrzeliwuje ją z dużą prędkością. Jego mroźny oddech sprawia, że woda zamarza tworząc lodowe kolumny. Prawdopodobnie jest odporny na działanie smoczymiętki i węgorzy. Mimo swych rozmiarów, oszołomostrach potrafi stanąć na dwóch łapach. Oszołomostrachy są zagrożone wyginięciem.

Nocna Furia

Nocna furia to jeden z najbardziej tajemniczych smoków, przedstawiciel tajemniczej, a później uderzeniowej klasy. Nocna furia ro jeden z najsilniejszych smoków. Ma krótką szyję, jego głowa jest dość duża i spłaszczona, ma potężną klatkę piersiową. Jest wysoki na około trzy metry. Jego skrzydła osiągają rozpiętość około czternastu metrów. U nasady i na końcu ogona ma dodatkowo płetwiaste wyrostki, służące do sterowania kierunkiem lotu. Smok ma bardzo dobry słuch, przy czym spore uszy. Na jego głowie znajdują się wyrostki przypominające rogi pokryte skórą. Stworzenie ma niezbyt duże, ale za to silne łapy. Jego zęby nie są zbyt długie, smok potrafi chować je w dziąsłach. Posiada także duże oczy, dobrze widzi zarówno w dzień, jak i w nocy. Smok jest na tyle silny, że potrafi wzbić się w górę pionowo. W powietrzu porusza się z niezwykłą gracją i prędkością. Ciemna barwa skóry smoka sprawia, że w nocy można zobaczyć tylko niewyraźny cień przysłaniający gwiazdy. Kiedy smok straci któryś z wyrostków na ogonie, jest w stanie przelecieć tylko nieduży dystans. Smok żywi się przede wszystkim rybami i owcami. Zadowala się też trawą i plastrami miodu. O obecności nocnej furii świadczy tylko charakterystyczny świst przed uderzeniem ogniem i umykający w dali niewyraźny cień przysłaniający gwiazdy nocą. Smok jest niezwykle inteligentny i pomysłowy, szybko się uczy. Smoka można wytresować i używać jako wierzchowca. Kiedy smok jest szczęśliwy ma poniesione uszy, zaś gdy smutny lub zły, są one opuszczone. Jest także wyjątkowo lojalny. Ma dość duże poczucie humoru. Aby wytresować smoka, trzeba zdobyć jego zaufanie. Jest to jednak bardzo powolny proces, ponieważ jest bardzo ostrożny. Wytresowana nocna furia to wspaniały przyjaciel i towarzysz. Smok jest określanym jako doskonały wojownik. Do ataku używa strzału plazmą, a dokładnie kumulacyjnego ładunku acetylenu lub tlenu. Nocna furia może używać eksplodującego strzału, którego może użyć tylko sześć razy pod rząd. Potrafi także najzwyklej ziać ogniem, aby np. coś podpalić. Smok używa tego typu ognia aby 'wypalić' swoje legowisko. Smok potrafi używać echolokacji. Kiedy smok wpadnie w furię, jego ciało świeci na niebiesko. Nocna furia jest podatna na zapach smoczymiętki. Boi się węgorzy. Po zjedzeniu tej ryby smok ma halucynacje i niekontrolowany wybuchy ognia. Źle działa na niego niebieski oleander. Smok jest podatny na kontrolę oszołomostracha. Ślina nocnej furii ma właściwości lecznicze i nie spiera się z ubrań. Smok ten łatwo się rozprasza.  

Chiński Ogniomiot

Chiński ogniomiot lub leodrakon to dość duży smok, ważący około dwóch ton. Samica jest większa od samca. Jego ciało jest pokryte szkarłatnymi łuskami, zza głowy wyrastają mu cienkie, złote kolce. Przypomina uskrzydlonego węża z silnymi tylnymi kończynami. Ogniomiot składa purpurowe jaja pokryte cętkami. Skorupa ma być wykorzystywana w chińskiej magii. Kiedy smok popada w złość z nozdrzy wydobywa się chmura ognia w kształcie grzyba. Smoki te zjedzą każde stworzenie mniejsze od siebie, najczęściej jednak pożywiają się świniami i ludźmi. Jest bardzo agresywny, ale bardziej tolerancyjny niż większość smoków. W ,,Harry'm Potter'ze" walczył z nim Wiktor Krum.

Opinicus

Opinicus to stworzenie przypominające gryfa, jednak w przeciwieństwie do niego, posiada wszystkie łapy lwie, podczas gdy gryf ma przednie orle. Posiada on ogon wielbłąda i długą, opierzoną szyję. Jest bliżej spokrewniony ze smokiem niż z gryfem. Opinicus jest bardzo rzadko spotykany.

Gryf

Gryf posiada ciało lwa oraz głowę i skrzydła orła. Stwory te polują na woły, konie i inne zwierzęta zbliżone do nich wielkością. Można je udomowić jedynie zaraz po wykluciu z jaja. Gryfy zakładają gniazda wysoko w górach, w najbardziej niedostępnych miejscach. Stworzenia te uwielbiają różnego rodzaju błyskotki - szmaragdy, złoto. Niektóre źródła mówią, że gniazda gryfów zaopatrzone są w złoto, szmaragdy, jaspisy i agaty. Podobno godzinami potrafią się w nie wpatrywać i zażarcie ich bronić, jednak bardziej wiarygodny jest fakt iż stworzenia bronią młodych. Gryfy są bardzo szybkie, silne i czujne oraz waleczne, odważne i wytrwałe. Jednocześnie ich cechy to zachłanność i pycha.W mitologii gryfy miały bronić skarbów Apollina, pucharu Dionizosa, koła losu Nemezis czy ciała Ozyrysa. Stanowiły także zwierzęta zaprzęgowe Apollina, Dionizosa, Nemezis oraz rzekomo Aleksandra Wielkiego. Ponoć przy pomocy gryfich pazurów można wykonywać czary wykrywające truciznę. Z żeber robi się najlepsze łuki, a pióra leczą ślepotę. Podobno gryfy mogą występować bez skrzydeł, mają wówczas złote promienie lub kolce pokrywające ciało. Czasem posiadają rogi. Mają to być rozpoznawalne cechy samca.

Hipogryf

Hipogryf przypomina gryfa, jednak w przeciwieństwie do niego nie jest pół orłem i pół lwem, ale pół orłem i pół koniem. Ma opierzoną głowę, szyję, przednie nogi i część tułowia, który mniej więcej w połowie przechodzi w błyszczącą sierść. Jego przednie nogi są pozbawione kopyt, ale zaopatrzone w szpony. Ma orlą głowę, a tuż nad łopatkami wyrastają mu skrzydła. Reszta ciała jest końska. Kolor sierści i piór hipogryfa najczęściej jest szary lub biały, rzadziej brązowe i czarne. Hipogryfy żywią się średniej wielkości zwierzętami, np. fretkami. Są także bardzo honorowe, przez co mogą być niebezpieczne. Aby zdobyć zaufanie hipogryfa należy mu się ukłonić, jeżeli on wykona ten sam gest należy mu okazać szacunek.